(…) Wspólnota uczniów podąża chwiejnym krokiem tak, jakby „upili się młodym winem”. To skojarzenie zabiera nas do „sali na górze”, w której podczas Pięćdziesiątnicy nastąpiło zesłanie Ducha Świętego. Ten moment to początek historii Kościoła, czyli pielgrzymującej wspólnoty, którą przepełnia miłość. Jeszcze dwie jej cechy zostały uchwycone w tym dziele: jedność, możliwa wyłącznie dzięki wspólnej uczcie przy stole Pana, oraz ufność, zwizualizowana przez ustawienie brązowej rzeźby na wypolerowanym kamieniu, który przypomina tafle jeziora – jego wzburzenie oddaje brzeg dolnej krawędzi „ołtarza”. Kościół, który ufa Chrystusowi, podobnie jak Piotr podczas burzy na jeziorze śmiało odpowiada na Jego wezwanie: „Przyjdź!”. Wciąż idą za Nim tłumy.*

 *Fragment interpretacji Karoliny Staszak, Kościół na wodzie,
 „W drodze” 2020, nr 1, s.135.